Lendo os sinais

                                       Ranunculus ficaria: herba das almorrás

Unha das primeiras flores en sair no bosque comeza a espertar, cos seu brillantes pétalos amarelos e as súas follas acorazonadas é imposible non parar a contemplala.

É moi fácil de identificar e atoparémola en lugares húmidos ou enchoupados, aínda que sexan soleados. É unha planta perenne, pode acadar os 20 cm, posúe raíces tuberosas e fibrosas e parece ser que foi nomeada Ranunculus ficaria porque as súas raíces semellan figos.

 Florece en marzo-maio, sendo a súa flor atípica, xa que soe ter máis de 5 pétalos (entre 8-12) pero só 3 sépalos que logo caen, sendo o máis normal no xénero Ranunculus 5 sépalos.

Gewöhnliches Scharbockskraut

Die Pflanze gehört zur Familie der Hahnenfussgewäcshe und trägt wie gelackt gläzende, buttergelbe Sternenblüten, die gerne von Insekten besucht werden.

Der Geschmack der krichenden herzförmingen Blätter ist pfeffrig scharf und knackig frisch.

Scharbockskraut wächst uns schon im zeitigen Frühjahr von März bis Mai an Bachrändern, in feuchten Wäldern und Wiesen in ganzen Teppichen entgegen

Die jungen Blätter enthalten relativ viel Vitamin C und wurden früher als Frühlingssalat gegessen gegen Skorbut (Scharbock). Der frische Pressaft wurde zur Blutreinigung eingenommen.

Dagegen reichert sich vor allem in Blüten und Sprossen das hautreizende, giftige Protanemonin an.

Eine Waschung sollte Hautunreinheiten beseitigen.

Rezept

Brut- und Wurzelknöllchen sammeln und über Nacht in Salzwasser einlegen, abspülen und Obstessig 5 Minuten garen. In Gläschen abgefüllt sind sie wie Kapern lange lagerfähig und einfach köstlich

Quéreme...non me quere

Coñecidas por todos nós dende que somos cativos, as margaridas comezan a pintar prados e  céspedes de parques e xardíns. Florecen prácticamente todo o ano e están sempre a nosa disposición, por si precisamos saber se o noso amor é correspondido ou non...¿Quen non desfollou nunca unha margarida? Que lembranzas aquelas....cousas de cativos. A día de hoxe xa non vou desfollando margaridas, prefiro deixar que a vida me sorprenda....

As margaridas pertencen ó xénero Bellis, son herbas anuais ou perennes con capítulos solitarios. Posúen un invólucro de brácteas en dúas ringleiras. As flores exteriores son liguladas, brancas ou ás veces rosadas, sendo o resto flósculos. O froito é un aquenio de 1mm, obovado e pubescente.

As flores abren durante o día e fechan de noite ou cando vai mal tempo.

Tamén teñen a capacidade de orientar as súas flores en dirección perpendicular ou paralela ós raios do Sol, o que en botánica se denomina Heliotropismo.

Poden realizar este movemento debido a que posúen un grupo de células motores debaixo da flor chamadas pulvinus.

Con esta adaptación conseguen interceptar maior radiación, mellorar a fotosíntese e aumentar o seu crecemento.

Son consideradas malas herbas nos céspedes, aínda que ben mirado....non son tan malas. Primeiro, as súas follas son comestibles..podemos preparar unhas ricas ensaladas ou preparadas en infusión, podemos conseguir un repelente para mosquitos. Segundo, as flores tamén son comestibles; maceradas en auga obtense un remedio, que inxerido, trata a tos e elimina a mucosidade. No uso externo é empregada como vulneraria.

Wir können die Gänsenblümchen  auf Wiesen, Viehweiden, an Wegrändern und im Garten finden und sammeln. Der Blütezeit ist von März bis Oktober. Die Blüte sind eine aromatische und optische Bereicherung für Salate, Suppen und Desserts. Äusserlich und innerlich eignen sich dir Blüten und Blätter für Tee, Frischpflanzensäfte und hautberuhigende Gesichtsmasken.

Rezepte

-Fürs Gesicht:

1 Esslöffel Gänsenblümchen mit 2 Esslöffel Haferkleie und 1 Teelöffel Honig vermischen.

Auf dem Gesicht verteilen, 15 Minuten einwirken lassen, anschlissend abwaschen.

-Für Gänsenblümchentee :

1 Esslöffel Blüten und Blätter mit 150 ml heissen Wasser übergiessen, 10 min ziehen lassen und 3 mal täglich 1 Tasse trinken.

Das unscheinbare Gänseblümchen  wird in allen wichtigen Kräuterbüchern erwähnt und gilt darin als "fürtreffenlich" für alle Krankheiten. In der Volksheilkunde nimmt man die frischen Blätter gern für Frühlingssalate. Ihre Bitterstoffe, Flavonoide und ätherisches Öl regen den Stoffwechsel an.

Crocus de Primavera

Sobald die Sonne hinter Wolken verschwindet, schliessen sich die Blüten.

O dia que saquei as fotos, era como non podía ser de outra maneira, nublado e gris ( como un de tantos por aquí). Teño que comunicar que voltou de novo o Inverno, cunha temperatura mínima de -4ºC esperteime hoxe pola mañá, o vento non fixo o dia máis agradable. Escoitei no telexornal que este Inverno, en Alemaña, foi un dos que tivo menos horas de sol dende fai 42 anos, en total unhas 100. Pronostican tamén unha Primavera do máis atípica..xa se verá, como todo na vida....co paso do tempo.

Crocus vernus

Crocus vernus son unha das bulbosas máis madrugadoras, pertencentes á familia Iridaceae. Florecen entre febreiro e maio e as súas follas atravesan con enerxía a neve e comezan a florecer cando a neve se derrete A súa cor varía entre branco e violeta.

 Poden acadar unha altura de 5-15 cm e adoitan medrar sobre prados ou pradeiras de montaña,ata uns 2800m de altitude.Soen medrar en grupos e o producen cada ano un novo bulbo por enriba do vello.

As flores aparecen sobre un pedúncculo subterráneo, moi curto, carecendo de escapo. O perianto está formado por 6 tépalos elípticos libres. Os estames son tres e máis curtos que o perianto.O froito en cápsula medra a rentes do chan, sobresaindo del por medio dun pedúnculo.

En Galiza adoitamos ver a partires de setembro a variedade Crocus serotinus ou Merendera pyrenaica, esta última endemismo da Península Ibërica. Chamadas popularmente Tollemerendas, o seu nome provén de que marcan a época na que comeza a devalar o día, e non se lles servía merenda ós xornaleiros no campo...os días acúrtanse...o Outono chama á nosa porta.

Curioso...Uns anucian a chegada da Primavera e os outros a do  Outono.

A este xénero pertence tamén o safrán, Crocus sativus,  é prantado en moitos lugares da Península e empregado como condimento. O safrán é tan só o estigma seco da flor pero moi apreciado.

9000 Tollemerendas... no minuto 1:47 SONS-NÚS

As flores azuis

 As flores azuis teñen un significado moi especial para min e por iso, sempre que me atopo unha, percórreme unha sensación algo difícil de describir, xa que esta,está moi vinculada as miñas emocións. É curioso como algo tan simple e tan pequeno pode producir algo tan emotivo....pero así é a vida e as súas pequenas cosas. A maioría das veces, asocio emocións con imaxes....e as flores azuis foi un momento pasado moi especial para min e só hai unha persoa no mundo que sepa do que estou a falar.

E como non atopeime en Alemaña a miña primeira flor azul.

Scilla bifolia

Esta bulbosa florece entre marzo e abril en veigas de prados e bosques de solos húmidos e media sombra. Endémica do sur e do centro de Europa, pertence á familia Aspagaraceae. Posúe un bilbo escamoso e rofundo e a súa principal carracterística son dúas follas verdes e lanceoladas, as cais lle dan o nome "bifolia". Ten un talo floral de 6-10 flores de cor azul ou violeta. Pode chegar a acadar 20 cm

.

En Alemaña está protexida e non se permite a súa recolleita, aínda que é común vela nos xardíns das casas. A especie que tamén é moi común nos xardíns alemán é Scilla siberica ou Siberische Blaustern

Scilla siberica

En alemán chámase Zweiblättriger Blaustern, unha traducción ó galego sería estrela azul de dúas follas. E ben certo o seu nome, xa que parece que pequenas estrelas azuis frotaran sobre o manto inerte do meu amigo o bosque.

As primeiras raiolas do día, espertan  aos que estamos a durmir

Kräuter und Blumen locken mit verführerisch duftenden Blättern und Blüten ken beruhigend, andere anregend oder betörend und einige sogar aphrodisierend . In ihrem Inneren warten die zarten Schönheiten dann noch mit heilkräftigen Substanzen auf, unter denen etliche den Weg in unsere Apotheken fanden. 

A primeira saída...

Cada ano estou agardando impaciente as primeiras pinceladas de cor no meu refuxio de paz, o Bosque. Camiñar ausente entre ás árbores espidas ou pola beira do río e de súpeto, alí están...agardando ser olladas, sorprende cada ano. Por circunstancias da vida este ano estou un pouco lonxe da miña terra galega, concretamente en Schwäbisch Hall, no sur de Alemaña....e pouco a pouco, comeza a espertar tamén por aquí,  a natureza. A neve foise e sain impaciente este fin de semán de excursión...agardando atopar algunha marabilla alemana ou algunha semellanza coa miña terra.

Galanthus nivalis

         A primeira sorpresa, foi sen dúbida fermosa. Galanthus nivalis, a beleza das súas flores brancas que colgan como folerpas de neve caendo do ceo, adornan e tapizan, bosques e xardíns ,dándolles un toque elegante.Pertence á familia Amarylidaceae, perenne bulbosa que florece moi temprán, entre Febreiro e Marzo. Medra sobre solos profundos e húmidos .Consta de 3 pétalos grandes externos e outros 3 pequenos internos en forma de copa, moi sinxela de recoñecer.Pode chegar ata os 30 cm de altura. Chamada vulgarmente Schneeglöckchen ou Campá de Inverno.En España non é frecuente, pode verse nos Pirineos ou en rexións do noreste peninsular.Cando esta bulbosa aparece, penetrando con enerxía entre a neve, pódese decir, que a Primavera xa está aquí!!!

Wenn die ersten Schneeglöckchen hervorkommen, ist wieder Frühling. Der Jahreskreis der Natur beginnt neu.

A campá de inverno ademáis de ser moi popular como ornamental, ten tamén usos mediciñais. Por exemplo, contén un alcaloide, a galantamina, o seu uso foi aprobado no tratamento contra o Alzheimer nunha serie de países. A galantamina tamén se usa no tratamento de lesións traumáticas do sistema nervioso. Ademáis é unha bulbosa emenagoga, xa que estimula ou aumenta o fruxo vaxinal e polo tanto pode inducir ó aborto nas primeiras semáns de xestación.

Polo camiño da vida non deixamos de atoparnos herbas, ás veces florecen e sorpréndenos unha fermosa flor como a do Galanthus e outras veces, podemos sair escaldados como cando nos atopamos unha ortiga, 
Sexa como sexa, eu estou disposta e voume propoñer aprender de cada paso e de cada herba que me atope no camiño. Por que da ortiga tamén se pode sacar beneficio, xa que se recomenda o seu uso como verdura, evidentemente cocida, por ser antihemorráxica e hipoglucemiante ( boa para os diabéticos).
Aprender de cada herba, aprender de cada experiencia, aprender de cada erro....despois do Inverno sempre veu e virá a Primavera...